Leraar wilde ik al van jongs af aan worden, al dacht ik meer aan geschiedenis- of tekenleraar. Afgewezen bij de Rietveld Academie en uitgeloot voor medicijnen ging ik na mijn vwo-examen wiskunde studeren aan de UvA. Na mijn kandidaats kon ik een jaar invallen op de Witte Leli, de nieuw opgezette tweedegraads lerarenopleidingen. De speelse manier waarop daar met wiskunde werd omgegaan beviel me goed: wiskunde werd iets om zelf te onderzoeken. Daarmee kwam ook mijn doctoraalstudie in een hogere versnelling, zo zeer dat ik aan mijn studie vier onderzoeksjaren heb vastgeplakt. In 1989 promoveerde ik op intuitionistische typentheorie.

Sindsdien heb ik mijn hoofdbetrekking gehad in het voortgezet onderwijs met daarnaast werk bij de lerarenopleiding en op de universiteit. Ik heb wiskunde gegeven op vrijwel alle niveaus, van het B-niveau in het oude VMBO, tot calculus en lineaire algebra op de universiteit. Ik heb me bezig gehouden met didactiek van de wiskunde en de opleiding van leraren. En dan was ik ook ooit nog hoofdredacteur van Pythagoras.

Ik heb de curriculum-wijzigingen vanaf de Mamoetwet meegemaakt, als leerling, als nascholer en als uitvoerder. Het lijkt me geweldig om nu ook eens de vernieuwing vanuit de tekentafel mee te maken.